![]() |
Ιστορικό Ιδρύματος
Το Σουρλίγκειο Ίδρυμα ιδρύθηκε το 1998 στα Κανάλια Μαγνησίας, επί Αρχιερατίας του τότε Μητροπολίτου Δημητριάδος και μετέπειτα Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών κυρού Χριστόδουλου.
Αποτελεί όραμα του αείμνηστου καθηγητή Αθανάσιου Γκαβαρδίνα, ο οποίος με προσωπικό αγώνα ανέγειρε τριώροφο κτήριο φιλοξενίας για ανθρώπους της τρίτης ηλικίας στα Κανάλια Μαγνησίας.
Η ονοματοδοσία του Ιδρύματος προήλθε από την αξιοποίηση της χρηματικής δωρεάς της αείμνηστης Μαρίας Μανέα- Σουρλίγκα, την οποία διέθεσε στην μνήμη του αδερφού της Απόστολου Σουρλίγκα, με σκοπό την ανέγερση του Γηροκομείου.
Το Γηροκομείο αποτελεί Εκκλησιαστικό Ίδρυμα Μη Κερδοσκοπικού Χαρακτήρα, διοικείται από επταμελές Συμβούλιο, το οποίο διορίζεται κάθε τέσσερα χρόνια από τον Μητροπολίτη Δημητριάδος. Διαθέτει έμμισθο και καταρτισμένο προσωπικό, εξωτερικούς συνεργάτες και πραγματοποιεί συνεργασίες με πολλές κοινωνικές δομές. Διαθέτει Νοσηλευτική και Κοινωνική Υπηρεσία, όπως και υπηρεσία Γενικών Καθηκόντων. Οι ηλικιωμένοι παρακολουθούνται από Γενικό Ιατρό, Νευρολόγο και Φυσιοθεραπευτή. Παρέχεται φαρμακευτική κάλυψη, εικοσιτετράωρη νοσηλευτική φροντίδα με εξειδικευμένα υλικοτεχνικά μέσα, ιδιαιτέρως στον χώρο του Ιατρείου που προσφάτως έχει δημιουργηθεί.
Οι ηλικιωμένοι φιλοξενούμενοι ανέρχονται στους 50, άντρες και γυναίκες, πλήρως ή μερικώς αυτοεξυπηρετούμενοι. Οι γέροντες και οι γερόντισσες διαβιούν σε ευρύχωρα δωμάτια, λαμβάνουν τα γεύματά τους στην πλήρως ανακαινισμένη τραπεζαρία, χώρος ο οποίος χρησιμοποιείται και για τις λατρευτικές και τις λοιπές εκδηλώσεις. Στους άνετους χώρους του Ιδρύματος συγκεντρώνονται οι τρόφιμοι αξιοποιώντας τον χρόνο τους με πληθώρα δράσεων προς ικανοποίηση των κοινωνικών λειτουργιών και αναγκών τους. Αυτή τη στιγμή υλοποιούνται τέσσερις ομαδικές και ατομικές δράσεις,
- Εργαστήριο ενεργοποίησης και γνωστικής ενδυνάμωσης
- Πρόγραμμα κοινωνικοποίησης και ψυχολογικής υποστήριξης
- Πρόγραμμα βιωματικών δραστηριοτήτων
- Εξωτερικές και υπαίθριες δράσεις.
Ο αύλιος χώρος του Ιδρύματος, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας των τροφίμων, καθώς έχει διαμορφωθεί έτσι ώστε οι φιλοξενούμενοι με ασφάλεια να απολαμβάνουν την ομορφιά του φυσικού περιβάλλοντος.
Μια σημαντική παράμετρος για την καλή διαβίωση των φιλοξενουμένων αποτελεί η κοινωνική επαφή των τροφίμων μεταξύ τους, με το προσωπικό, με τα οικεία τους πρόσωπα και το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Με συνεχόμενη παρακίνηση και παρότρυνση επιδιώκουμε την αλληλεπίδραση με κάθε δυνατό τρόπο και μέσο.
Καθημερινά ανταποκρίνεται το ίδρυμα στην ανάγκη πολλών συνανθρώπων μας να φιλοξενηθούν τα συγγενικά τους πρόσωπα σε έναν χώρο ο οποίος έχει την δυνατότητα να τους προσφέρει συνεχόμενη φροντίδα, προστασία και παρακολούθηση και παράλληλα να παρέχεται ένα ήρεμο, καθαρό και οικογενειακό περιβάλλον. Η φιλοσοφία της λειτουργίας του Ιδρύματος, στηρίζεται σε δυο βασικούς πυλώνες, πρώτον την ιατρονοσηλευτική φροντίδα και δεύτερον τη διαμονή σε ένα οικείο και ήρεμο περιβάλλον.
Σκοπός της Διοίκησης και του προσωπικού του Ιδρύματος αποτελεί η καθημερινή προστασία και η φροντίδα των ηλικιωμένων, οι ποιοτικές παροχές, η αμεσότητα και η αγάπη, συντελεστές οι οποίοι δημιουργούν ένα οικογενειακό περιβάλλον, το οποίο είναι απαραίτητο για την αξιοπρεπή διαβίωση τους.
![]() |
Βιογραφικό Αθανάσιου Γκαβαρδίνα
Ο αείμνηστος Αθανάσιος Γκαβαρδίνας του Κωνσταντίνου και της Ελένης, κτήτορας του Σουρλιγκείου Ιδρύματος Καναλίων, γεννήθηκε το 1925 στα Κανάλια Μαγνησίας. Ήταν μια σπάνια περίπτωση ανθρώπου για την εποχή μας. Έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στο χωριό του τα Κανάλια, μοναχικός μεν, αλλά μέσα στην κοινωνία, ενεργός, σεμνός, αξιοπρεπής και μεγάθυμος, δημιουργικός με οράματα για το κοινό καλό και το συμφέρον όλων των συνανθρώπων του.
Ξεκίνησε ως γιδοβοσκός με πολύ φτώχεια, αλλά πλούσιες εσωτερικές ανησυχίες. Σε ηλικία 19 ετών διάβασε την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη και κατά τα λεγόμενά του είδε το φως και από Σαούλ μεταμορφώθηκε σε Παύλο. Εγκατέλειψε την κτηνοτροφία και από το 1945 κατέβηκε στο Βόλο, όπου μετά από πολλές περιπέτειες (στρατός 30 μηνών) τελείωσε το Γυμνάσιο. Tο 1956 εισήχθη στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από όπου αποφοίτησε. Παράλληλα τελείωσε τη Σχολή Καλών Σαμαρειτών και την Σχολή Προλήψεως του Εγκλήματος. Επίσης ασχολήθηκε με την Βυζαντινή Μουσική και σε μεγαλύτερη ηλικία αποφοίτησε και από την Φιλολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η περιπλάνησή του στη ζωή, είχε πάντα ένα στόχο: ΠΩΣ ΘΑ ΦΑΝΕΙ ΧΡΗΣΙΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, αλλά χωρίς προσωπικό συμφέρον και ποτέ αυτοπροβαλλόμενος.
Με την δύναμη της ψυχής και του μυαλού του, την αποφασιστικότητά και τον ιεραποστολικό του ζήλο, κατάφερε την υλοποίηση δύο σπουδαίων εγχειρημάτων. Με μεγάλο προσωπικό κόπο και θυσίες κατάφερε να τα πραγματοποιήσει και τα δύο, χωρίς ο ίδιος να διαθέτει χρήματα, περιουσία ή έμμισθη εργασία.
Το πρώτο εγχείρημα, ήταν η ίδρυση και λειτουργία (το 1962) «Ιδιωτικού» Γυμνασίου στα Κανάλια και στη συνέχεια Λυκείου. Ήταν ένα κατόρθωμα μέσα από συνεχή αγώνα, επιμονή, πολύ ιδρώτα, κόπο και δάκρυ, πολύ τρέξιμο και ξεροκεφαλιά, αβεβαιότητες και αγωνίες. Στο κτίριο του «Παλαιού Γυμνασίου», (ιστορικός ανακαινισμένος χώρος σήμερα), λειτούργησε το πρώτο Ιδιωτικό Γυμνάσιο που αρχικά απαριθμούσε μία τάξη με 12 μαθητές και μία αίθουσα. Κτίστηκε σταδιακά με την αλληλέγγυα υποστήριξη της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας Καναλίων, φιλοπρόοδος φορέας που ίδρυσε ο ίδιος, για την ενίσχυση και την ενδυνάμωση της ολοκλήρωσης του κτιρίου. Η οικονομική και εργασιακή βοήθεια των απανταχού Καναλιωτών στο πρόσωπο του Καθηγητή, ήταν μεγαλειώδης.
Πρωτεύων σκοπός ήταν να μάθουν στα παιδιά τους γράμματα, βεβαίως και στα παιδιά των διπλανών χωριών, Κερασιάς και Κεραμιδίου. Ο πρώτος διδάξας καθηγητής ήταν ο Αθανάσιος Γκαβαρδίνας που έκανε στην αρχή ο ίδιος όλα τα μαθήματα. Αρχαία, Νέα, Ιστορία, Μαθηματικά, Θρησκευτικά. Το Γυμνάσιο ως ιδιωτικό, λειτούργησε για πάρα πολλά χρόνια και με καθηγητές που ερχόταν από τον Βόλο. Το 1975-76 με τις προσπάθειες του κυρ-Θανάση έγινε Δημόσιο και λειτουργεί έως σήμερα. Στην εξωτερική όψη του κτιρίου υπάρχουν τρείς μαρμάρινες επιγραφές, που επιβεβαιώνουν την αξιοσύνη και την ιστορία του κτιρίου αυτού.
Γενικότερα η ζωή του κυρ-Θανάση ήταν πολυκύμαντη και πολυσχιδής. Ασχολήθηκε με τα Πολιτικά, τα Κοινοτικά, τα Εκκλησιαστικά και κυρίως με τα Κοινωνικά θέματα. Διετέλεσε και Κοινοτάρχης Καναλίων. Το δεύτερο εγχείρημα, ήταν η ανέγερση και η λειτουργία γηροκομείου. Προπομπός όμως του γηροκομείου ήταν το Πνευματικό Κέντρο Καναλίων, όραμα και αυτό, του Προέδρου της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας Καναλίων Αθανάσιου Γκαβαρδίνα, το οποίο υλοποιήθηκε με την άοκνη προσπάθειά του και την αμέριστη ένδειξη εμπιστοσύνης των ανθρώπων στο πρόσωπό του.
Σκοπός ήταν σε αυτό, να οργανώνονται και να διενεργούνται μορφωτικές, επιστημονικές και τεχνικές διαλέξεις, καλλιτεχνικές και πατριωτικές εορτές και να αποτελεί χώρο δημιουργικής απασχόλησης των παιδιών και των εφήβων της εποχής. Συν το χρόνο μπήκε η σκέψη για την ίδρυση γηροκομείου με σκοπό την φροντίδα ανήμπορων ανθρώπων. Η συμβουλή και η παρότρυνση της πρώτης μεγάλης δωρήτριας, αείμνηστης Μαρίας Σουρλίγκα-Μανέα, έλαβε σάρκα και οστά από τον Αθανάσιο Γκαβαρδίνα. Αρχικά η ανέγερση της οικοδομής καλύφθηκε καθ΄ ύψος και τα λίγα τετραγωνικά μέτρα του κελύφους, άρχισαν να φιλοξενούν τους πρώτους ηλικιωμένους της περιοχής.
Λόγω του ορατού ευεργετικού ρόλου του, είχε ευρύτερη κοινωνική αποδοχή και μεγαλύτερη υποστήριξη από δωρητές της περιοχής και του εξωτερικού, με αποτέλεσμα να επεκταθεί και σήμερα να έχει ξεπεράσει τα 1.000 τετραγωνικά μέτρα. Αποτελεί ένα κολοσσιαίο αξιοθαύμαστο και δυσανάλογα μεγάλο έργο κοινωνικής αλληλεγγύης, για έναν μικρό τόπο σαν τα Κανάλια. Εξυπηρέτησε και εξυπηρετεί με αφοσίωση πολλούς ανθρώπους της τρίτης ηλικίας. Λειτουργεί με την επωνυμία «Σουρλίγκειον Ίδρυμα», της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού, εις μνήμην της δωρήτριας Μαρίας Σουρλίγκα. Σκοπός του ιδρυτή του εξαρχής, ήταν αυτό το ευαγές ίδρυμα να είναι υπό τη σκέπη της Εκκλησίας, με Πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου τον εκάστοτε Μητροπολίτη. Οι ενέργειες του Σεβασμιότατου Μητροπολίτου Δημητριάδος κ.κ. Ιγνατίου και του πρώην Πρωτοσύγκελου (νυν Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας) κ. Δαμασκηνού, να αναληφθεί η ευθύνη, για τον εκσυγχρονισμό του γηροκομείου από τη Ι.Μ. Δημητριάδος, είναι επαινετή και βεβαίως αξιοθαύμαστη. Η αναβάθμισή του, είναι πλέον καθοριστική για τη βιωσιμότητα του ιδρύματος καθώς και για τη συνέχιση της φιλανθρωπικής προσφοράς του.
Ως ανήσυχο πνεύμα, ο Αθανάσιος Γκαβαρδίνας, πρωτεργάτης με όραμα και στόχους, άφησε πίσω του και άλλα σημαντικά έργα. Ίδρυσε το 1963, την Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία Καναλίων που είχε ως σκοπό την εξύψωση του μορφωτικού, ηθικού και πολιτιστικού επιπέδου των μελών και εν γένει των κατοίκων της κωμοπόλεως των Καναλίων. Χρηματοδότησε την έκδοση του βιβλίου του Ηλία Λεφούση «Κανάλια και Κάρλα», που είναι ένα αξιόπιστο τεκμήριο διαφύλαξης της πολιτιστικής κληρονομιάς ολόκληρης της περιοχής. Κατασκευάστηκε με την οικονομική ενίσχυση και την υποστήριξη της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας Καναλίων, το μεταλλικό οστεοφυλάκιο του κοιμητηρίου Καναλίων, με σκοπό να εξυπηρετεί τις ανάγκες τοποθέτησης και φύλαξης των οστών των προγόνων μας, έτσι ώστε να διασφαλίζεται η τάξη στο χώρο και η ασφάλειά των.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, της αγάπης προς την εκπαίδευση, την μόρφωση και την προσφορά προς τον συνάνθρωπο, η Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία Καναλίων, δια του Προέδρου της, Αθανάσιου Γκαβαρδίνα, υλοποίησε και άφησε μια παρακαταθήκη σημαντικών έργων εις όφελος των Καναλιωτών, των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής και της Μαγνησίας.